Went mieng kling en  jroeëse jesjpenster van de naat
lanksaam veresjwiende vuur ’t ieëtsjte dageslit,
danst mieng zieël mit mie noch sjloffend versjtank
zoeë wie inne sjwerm mugke went de zon ónger jeet.

Ing minuut weëd ing sjtond en ing sjtond ing minuut
’t is inne dans deë jee bejin, end en tsiet kent,
mer alwerm vervloage is vuur dat de oge jans óp zunt.

Oeëts, wen iech mieng oge vuur ummer sjlis
is d’r dans aafjeloafe en is mieng zieël vrij.